สวัสดีครับ
ผมเขียนจดหมายมาที่นี่เพื่อต้องการบอกให้คุณลุงคุณป้า คุณครู และถ้าให้ดีให้จดหมายฉบับนี้ไปถึงพ่อกับแม่ผมด้วยครับ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผม สอบเลขตก ทำการบ้านไม่เสร็จ ไปโรงเรียนสาย นอนดึก นอนไม่หลับ กลับมากินข้าวเย็นไม่ทัน แม้กระทั่งไม่อยากหิ้วปิ่นโตไปวัดกับยาย ความผิดทั้งหมดทั้งสิ้นจะไปลงอยู่ที่โทรศัพท์ผม แม่ผมจะริบโทรศัพท์ผมทันทีบางครั้งห้ามเล่นเกมส์หนึ่งวัน ที่หนักที่สุดตอนผมตกแม่เลยไม่ให้เล่นเกมส์เลยห้าวัน ผมไปถามพ่อว่าโทรศัพท์ผมทำอะไรผิดแม่ถึงยึดมันไป อยากลงโทษก็ลงโทษผม ไม่ให้ผมกินข้าว ไม่ให้ตังค์ไปโรงเรียน หรือไม่ก็เอาผมไปปล่อยวัด แต่นี้ทุกอย่างที่แม่ทำคือเอาโทรศัพท์ผมไป เอาไปแม่ก็ไม่ได้ใช้เอาไปไว้ในลิ้นชัก ถ้าโทรศัทพ์ผมแบทหมดแม่จะรู้ได้อย่างไร แล้วกุญแจแม่เอาไปไว้ไหนแม่จำได้หรือเปล่า ผมเห็นแม่หากุญแจบ้านเกือบทุกวัน บางทีก็กุญแจรถ หาทุกวัน เวลาแม่ทำอะไรผิดผมก็ไม่เคยเอาโทรศัพท์แม่ไปเก็บเลยสักครั้งเดียว นี่ผมก็แปดขวบแล้วถึงผมไม่เก่งเลขแต่ผมก็เก่งภาษาไทย คุณครูชมผมทุกวันว่าถามมันไปอย่างเดียวมันตอบกลับมาเป็นร้อย ผมขออธิบายให้แม่ผมเข้าใจเลยว่าเกมส์ที่ผมเล่นในโทรศัพท์นั้นมันมีประโยชน์ มันทำให้ผมพัฒนา ตามทันเทคโนโลยี ที่แม่ตามไม่ทัน เล่นเกมส์กับผมทีไรแม่แพ้ทุกที ความดีของมันก็คือทำให้เรามีเวลาด้วยกัน จากที่วันๆแม่ไม่เคยเล่นกับผมเลย เวลาเราเล่นเกมส์กันเราก็จะใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น อย่างมีความสุข ถึงแม้แม่จะแพ้ประจำก็ตาม ผมอ่านมาจากอินเตอร์เนตมันว่าไว้ว่า เขาศึกษามาแล้วว่า การเล่นเกมส์นี้ทำให้ผมเคารพกติกา และมารยาทของสังคม เพราะถ้าจะชนะผมต้องเล่นตามกติกา เพื่อพัฒนาทักษะของสมองว่าทำอย่างนี้แล้วอีกอย่างจะดีตามมาหรือไม่ มันยังทำให้ผมรู้จักเอาชนะตัวเอง ยกตัวอย่างชัดๆเลยคือ แม่บอกว่าไปทำการบ้านให้เสร็จก่อนผมไม่อยากจะทำเลยการบ้านภาษาไทยของครูสมศรี แกให้ผมคัดลายมือสองหน้าเขียนซ้ำๆไปมาว่าต่อจากนี้ไปผมจะไม่เล่นเกมส์ในห้องเรียนแล้วครับ ผมไม่กล้าให้แม่ดู บอกแม่ว่าครูสมศรีให้คัดลายมือจะได้ลายมือสวยแกให้คัดสองหน้ากระดาษ แม่ก็ไม่ว่าอะไร ผมก็ต้องเอาชนะตัวเองไม่อยากทำยังไงผมก็ต้องทำให้เสร็จ จึงจะได้เล่นเกมส์ และการเล่นเกมส์ทำให้ผมได้รู้จักเกมส์หลายประเภทที่ผมไม่เคยรู้เลยว่ามีอยู่บนโลกนี้ เช่น ไพ่นกกระจิบนกกระจอก หมากรุก หมากล้อม รูเรท บาคารี หรือแม้กระทั่งยิงบอลลูนให้แตก ซึ่งบางเกมส์ที่ผมเล่นมันก็สร้างความสามัคคีให้ผมและเพื่อน ไอ้แหลม บ้านใต้ ผมไม่รู้จักมัน แต่เรารู้จักกันในเกมส์ ไอ้เทม จากกระบี่ ผมก็ไม่รู้จักมาก่อน ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ากระบี่มีหาดทรายขาว และผมรู้ว่าพระอาทิตย์ตกที่สุดท้ายที่แหลมพรหมเทพ บ้านไอ้ป๋อง ภูเก็ต ไอ้ป๋องบอกว่าถ้าผมไปภูเก็ตมันจะพาผมไปดูแหลมพรมเทพ บ้านมันมีรถซาเล้ง พ่อมันจะขับพาเราไปเอง คุณลุงคุณป้าลองคิดดูว่ามันสร้างความสามัคคีให้พวกผมอย่างมาก ทุกวันเสาร์พวกผมจะรวมตัวกันออนไลน์ แล้วเล่นเกมส์เป็นกลุ่มไปกินเหรียญ ไอ้แม้ว ดอยปุย กับพวกมัน ถึงแม้ผมจะ 9 ขวบ ผมก็บอกได้ว่า
เกมส์มันมีหลายอย่าง
- เกมส์ต่อสู้ ภาษาอังกฤษเรียกว่า fighting ผมภาษาอังกฤษก็ไม่เก่งแต่ตั้งแต่ผมเล่นเกมส์ผมเก่งภาษาอังกฤษ
- เกมส์ที่ต้องคิดว่าเราเป็นคนอื่น เขาเรียกว่า Role playing พวกผมเรียกมันว่า RPG คือมันจะติ๊ต่างว่าผมเป็นใครเล่นเป็นตัวอะไร พวกนี้ต่อมามันก็เป็นพวก MMORPG ป้ารู้จัก world warcraft ไหมครับนั้นเลยอันนั้น ถ้าป้าไม่รู้จัก ป้าสุดแสนจะเชย ป้าต้องไปดูว่ามันคืออะไร ป้าเห็นไหมว่าเกมส์ดียังไง ป้าช่วยไปบอกแม่ผมให้ทีครับ
- เกมส์ผจญภัย Adventure พวกนี้คือพวกที่ผมต้องไปดินแดนที่ต้องออกไปสำรวจ เราได้รับภารกิจได้รับมอบหมาย ค้นหาขุมทรัพยท์ หรือ ช่วยคน เหมือนใน Tomb Raider , Uncharted ป้าดูว่าผมพูดอังกฤษได้กี่ตัว เพราะเกมส์
- เกมส์ยิงปืน Shooter แบบนี้พวกผมจะเป็นทหาร หรือตำรวจ นักล่า แบบนี้บางทีเราเล่นกันสองฝ่าย ฝ่ายผมเป็นนักล่า อีกพวกหนึ่งก็ต้องซ่อนอย่าให้ผมเจอ เกมส์นี้พวกผมเล่นกับไอ้แม้วบ่อย ถ้าใครแพ้ คราวต่อไปคนนั้นต้องเป็นคนไปซ่อน
- เกมส์กีฬา Sport มีทุกอย่างให้เล่น แต่ที่พวกผมชอบที่สุดคือแข่งรถ
- เกมส์วางแผน Strategy ผมไม่ชอบแต่พี่ไอ้เทม กระบี่ ชอบสุดๆ คือ auto chess พี่แกนั่งเล่นทั้งคืน ดีที่ไอ้เทมไม่ต้องรอโทรศัพท์จากพี่มัน ไม่งั้นพวกผมรอกันตาย
- เกมส์ปริศนา Puzzle เหมือนพวกจิ๊กซอว์ พวกนี้ผมเล่นตอนผมเด็กๆ ตอนนี้ไม่ชอบแล้วครับ แม่ผมว่าเกมส์พวกนี้ดีต่อสมอง ครับดี ตอนผมสามขวบตอนนี้ผมเก้าขวบแล้วครับ ผมไม่ชอบ
- เกมส์จำลองสถานการณ์ Simulation พวกนี้ก็เหมือนพวกเกมส์ทำฟาร์ม เพาะปลูก เป็นนายช่าง พวกนี้ ผมไม่ชอบครับ
คราวนี้มาให้ผมบอกบ้างว่าการเล่นเกมส์ดีกับชีวิตอย่างไร
ทำให้ไม่เครียด โรงเรียนผมมีครูสมศรี วันไหนผมต้องเรียนภาษาไทย ผมอยากจะถอนผมออกทั้งหัว เดี๋ยวก็ให้อ่านเดี๋ยวก็ให้เขียน ผมไม่เข้าใจครูสมศรีเลยครับ เอาใจไม่ถูกจริงๆ หนังสือเล่มใหญ่โตเท่าบ้านแกบอกว่าเราต้องเรียนให้หมดภายในสามเดือน ครูสมศรีคนเดียวไม่พอ ครูเจนอีกคน คณิตศาสตร์ของครูเจนยากที่สุด เดี๋ยวบวก เดี๋ยวลบ เดี๋ยวแม่เลข ให้ท่องสูตรคูณ บางวันตอนเช้าๆแกเรียกพวกผมไปหน้ากระดานให้ท่องแม่ 3 ผมบอกได้เลยครับว่าครูเจนไม่ได้เตรียมตัวมาเลย ไม่เคยบอกพวกผมสักคำอยู่ๆก็เรียกมาท่อง เวลา ครูใหญ่ผ่านมาหน้าห้องผม ผมจะไปบอกครูใหญ่ทุกทีว่าครูเจนทำแบบนี้ ไม่เตรียมเรื่องมาสอนเลย ครูใหญ่ว่าครูเจนทำดีแล้ว ครูใหญ่ก็ต้องเข้าข้างครูเจน
ต่อมามันคือการแข่งขันระดับอาชีพ เชียวนะครับ ยกตัวอย่างผมเล่นเกมส์เก่ง ชนะมาหมดแล้ว ไอ้แก้วบ้านมันอยู่ในเมือง มาเล่นกับผมถึงแม่แตง มันมากันหลายคน แม่มันคงไม่รู้ว่ามันมาหาผม เพราะมันไกล ผมชนะ มันก็ต้องเลี้ยงขนมพวกผมทุกคน ถ้าผมแพ้ ผมไม่ต้องทำอะไรเพราะมันอยากมาเล่นกับผมเอง วันนั้นผมได้กินก๋วยเตี๋ยว แล้วก็ขนมจากในเมืองบ้านไอ้แก้วอีกต่างหาก
ดูสิครับ เกมส์นี้มันทำให้ผมมีเพื่อน จากนั้นมาไอ้แก้วก็มาหาพวกเราบ่อยขึ้น บางทีมันก็มานั่งเล่นเเกมส์กัน พวกเราไปเล่นที่ศาลาในวัด หลวงตาก็ไม่เห็นว่าอะไร แกว่าดีที่ผมไม่ไปที่อื่น ข้าวก็มีกิน เวลาในศาลาร้อนก็ไปนั่งใต้กุฎิ พอเสียงดังหลวงตาก็ลงมาว่า แต่แกก็ไม่เคยไล่พวกผมไปไหน
คราวนี้เลยผมจะบอกว่าเพื่อการศึกษา มันทำให้ผู้รู้ศัพท์มากมายก่ายกอง ทำให้ผมวางแผนเป็นมันทำให้ผมทำได้ตั้งหลายอย่าง ตอนนี้ผมเรียนภาษาอังกฤษ ไปด้วยเพราะในเกมส์มันพูดภาษาอังกฤษ
ผมอยากจะบอกให้ทุกคนฟังว่า เกมส์ออนไลน์นั้นมันดีที่สุดเพราะไม่ต้องถือกล่องใส่ของเล่นไปไหนมาไหน โทรศัพท์ผมก็อยู่กับผมตลอดเวลา ทำให้คนมีรายได้ ผมเห็นในอินเตอร์เนตว่า ถ้าเล่นเก่งเล่นแล้วรวย ผมตัดสินใจแล้วครับว่าผมจะเอาดีทางนี้แม่มาทำอย่างนี้ แม่มาตัดโอกาสในการฝึกซ้อมของผม ถ้าป้าเป็นเพื่อนแม่ผม ช่วยไปบอกแม่ผมทีครับว่าการเล่นเกมส์มันดีด้วยประการฉะนี้ มันไม่ได้ทำให้ผมเสียคน และไม่ว่าผมจะทำอะไร ช่วยเลิกเอาโทรศัพท์ผมไปขังในลิ้นชักเสียที ผมหากุญแจไม่เจอ ถ้าป้ารู้จักแม่ผม แม่ไอ้ใหญ่ บ้านแม่แตง ป้าไปบอกแม่ผมเลยว่าผมจะไปแข่งเอเชี่ยนเกม ผมต้องฝึกซ้อม แม่ผมจะได้ไม่ต้องลำบาก นักกีฬามีแต่รวยกับรวย ป้าไปบอกแม่ผมให้ทีครับ
จาก ไอ้ใหญ่ บ้านแม่แตง ลูกแม่น้อย
ฉายาในเกมส์ของผม บิ๊กใหญ่ แม่แตงครับ