เล่นห่วง

บ่อนคาสิโน	ภาษา	ยินดีต้อนรับโบนัส	ฟรีสปิน	คะแนน	เงินคืน	คำวิจารณ์
		฿27,000	50 ฟรีสปิน		0.8%	Happy Luke	รับโบนัส !
		฿7,500	50 ฟรีสปิน		0%	Live Casino House	รับโบนัส !

การละเล่นสมัยก่อนนั้นมีมากมายจนเล่นกันสามวันเจ็ดวันไม่หมดมาวันนี้การละเล่นเหล่านั้นมันเหมือนคนรักเก่าที่ถูกลืม คืออย่างนี้ครับคนรักเก่าที่เราลืมไปนานแล้วมันจะเข้ากรณีนี้คือกว่าจะนึกถึงได้ก็ใช้เวลานาน ความทรงจำที่มีอยู่ก็ช่างเลือนลางเต็มที อีกทั้งไม่ค่อยนึกถึง ถึงแม้ว่าจะนั่งอยู่ว่างๆคนเดียวถ้าจะให้นึกถึงก็ใช้เวลานาน จะว่าไปแล้วจะให้นึกถึงอะไรบ้างก็ยังนึกไม่ออก นึกถึงแล้วได้สักครู่ก็จบกัน ผมเลยว่ามันเหมือนคนรักเก่า การละเล่นพวกนี้หมดไปจากวงการนานหนักหนาแล้ว จนกระทั่งผมไปต่างจังหวัดเมื่อวันหยุดที่ผ่านมาเห็นเด็กๆเอายางล้อรถจักรยานคันเล็กๆมาเล่น แบบนี้ครับคือตั้งล้อให้ตรงจากกันก็หาไม้มาหนึ่งอันเอามาตีล้อให้มันวิ่งไปตามเส้นทางที่เราต้องการ ถ้าล้อวิ่งไปไม่ล้มถือว่าเก่ง ผมเห็นเด็กๆสองสามคนยืนที่จุดสตาท แล้วก็มีอีกคนออกมาตะโกนบอกว่า“ไป” คราวนี้ทั้งหมดก็ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งตีล้อไปตามทาง ถนนมันเป็นดินแดงฝุ่นตลบไปหมดผมนั่งกินน้ำชาอยู่ในร้าน ฝุ่นคลุ้งมาถึงในร้าน คนขายก็เป็นแฟนคลับเด็กๆพวกนั้น คุณลุงแกบอกว่าไอ้แป๋งเร็ว เร็ว ไอ้แป๋งตัวเล็กกว่าใครแต่วิ่งเร็วหน้าดู คุณลุงชื่อคมสันเป็นนักมวยเก่า รูปสมัยแกชกมวยติดอยู่ข้างฝาร้านเต็มไปหมด ร้านแกเป็นร้านไม้เล็กๆหน้าต่างแบบบานเดียวต้องผลักขึ้นแล้วเอาไม้มาค้ำไว้กับคานของหน้าต่างและตัวหน้าต่างเองมันเปิดขึ้นด้านบนมองจากข้างนอกมาเห็นทุกซอกทุกมุมของร้าน ถ้าแกเอาไม้ค้ำออกหน้าต่างก็กลับมาที่เดิมเหมือนกลายเป็นกำแพงดังเดิม ด้านหน้าเปิดประตูเป็นประตูไม้พับไปพับมา หากพับไม่เป็นอาจหนีบนิ้วได้ ส่วนหน้าต่างมีสองด้าน ขวากับซ้าย แกยืนอยู่ด้านในร้านมีโต๊ะเล็กไว้ชงน้ำชา โต๊ะที่ผมนั่งก็เป็นโต๊ะตัวยาว เก้าอี้หัวกลมตั้งอยู่รอบโต๊ะสักสิบตัว บนโต๊ะก็วางถาดไว้สองสามจุด ในถาดมีขนม และข้าวเหนียวย่างไว้ให้กินกับน้ำชา ตัวแกชงชาไปปากก็เชียร์ไป แกว่าไอ้แป๋งนะมันน่าเอ็นดู มันเกิดมาขาสั้นข้างยาวข้าง เดินกะโพลกกะเพลก แต่มันวิ่งเร็วนะ วิ่งร้อยเมตรนี่ไม่มีใครเกินมัน ทั้งตำบลมันได้ที่หนึ่ง มันไปแข่งถึงอำเภอมันก็ได้ที่หนึ่ง พอไปถึงจังหวัดมันก็ได้ที่หนึ่งอีก ลุงว่าคราวนี้จะลงขันกันให้มันไปวิ่งมาราทอนดู มันวิ่งทั้งวัน มันมีความสามารถพิเศษคือเล่นห่วงนี้มันชนะทุกที ทุกวัน ไม่ว่าจะให้มันเล่นซิกแซก วิ่งตรงๆ วิ่งเป็นวงกลม วิ่งกลับไปกลับมาทำได้ทุกท่า พูดไม่ทันขาดคำไอ้แป๋งของลุงก็เดินเข้ามา “ลุงไหนข้าวเหนียวของผม” ลุงคมสันหยิบข้าวเหนียวย่างสามอันมัดกับเชือกกล้วยแล้วยืนให้ไอ้แป๋ง “นี่ลูก” ลุงว่า  “ลุงเดียวตอนบ่ายไอ้แดงมันว่าเราจะไปวัดสามแง่ เขามีแข่งวิ่ง ถ้าชนะได้ 20 บาท”  “ถ้าชนะลุงให้อีก 20 ไปเลย” ลุงสนับสนุน  “ลุงเขามีแข่งเล่นห่วงด้วยนา แต่เขาเอาห่วงไม้ไผ่มาให้แข่ง ผมว่าจะลองไปเล่นกับเขาดู ถ้าชนะนะลุงเขาให้ 50 บาท เขาให้วิ่งรอบโบสถ์” ไอ้แป๋งรายงาน กางเกงไอ้แป๋งของลุงช่างแฟชั่นจริงๆ ข้างนึงสีเขียวสะท้อนแสงอีกข้างสีชมพู   “รอเดี๋ยวนะลูก” ลุงคมสันว่า ไอ้แป๋งก็ยืนหิ้วขนมรอพร้อมยกขนมขึ้นมาดูแล้วยิ้ม ลุงออกมาพร้อมกับห่วงกลมๆ ลุงบอกว่านี่คือห่วงไม้ไผ่ แกเหลาจนไม่มีคมเหลือแล้ว ต้องเลือกไม้ไผ่อย่างดีงอได้ ไม้ไผ่อย่างดีของแกคือต้องไม่เปราะไม้แก่เกินไปก็ไม่ดีไม้อาจแข็งไปเสี้ยนมาก ไม้ที่เหลาทำห่วงแล้วจับแล้วให้ถนัดมือ เหลาจนได้ที่จากนั้นเอาปลายทั้งสองข้างมาผูกกันให้มันเป็นวงกลมเวลามัดให้มันกลมอย่าให้รอยมัดหนาเกินตัวไม้มากนักเพราะห่วงจะล้มง่าย จากนั้นก็ให้มันอยู่ที่พื้นปล่อยไปให้มันวิ่งเอาไม้ตี วิ่งไปตีไป ไอ้แป๋งเห็นแล้วอ้าปากหวอ ลุงไอ้ห่วงลุงอันเท่าช้างป่า ผมจะตีได้เหรอ ลุงคมสันว่า มันก็เหมือนล้อนั่นแหละลูกแต่มันจะวิ่งไวกว่า ไอ้แป๋งตีล้อไปมือข้างหนึ่งถือไม้ อีกข้างถือขนมหิ้วไป 

ลุงคมสันว่าไอ้แป๋งคือความหวังของหมู่บ้าน เด็กที่นี่ใครเล่นกีฬาเก่งคนในหมู่บ้านจะสนับสนุนใครๆที่มากินน้ำชากาแฟร้านแกจะจ่ายค่าน้ำชาและให้ตังค์ไว้สำหรับค่าขนมเด็กๆพวกนี้ถ้าเดินกลับมาจากโรงเรียนแวะมากินน้ำแดงฟรี กินข้าวเหนียวย่างฟรี หมู่บ้านนี้สนับสนุนเด็กดีมากเลยจริงๆเพราะเด็กพวกนี้จะมีกำลังใจเติบโตมากับความอบอุ่น คนดูแลทั้งหมู่บ้าน ลุงคมสันบอกว่าแม่ไอ้แป๋งทำขนมเก่งทำขนมขายเดินหาบขายตามบ้าน พ่อเป็นช่างไม้ซ่อมทุกอย่างบ้านใครอะไรเสียไปซ่อมให้หมด เด็กๆที่นี่ชอบเล่นกีฬาหมู่บ้านนี้มีนักกีฬาหลายคนส่วนมากเป็นนักวิ่ง วิ่งกันเป็นพรวนวิ่งไปโรงเรียนวิ่งแข่งกับรถ บางวันก็เอาล้อจักรยานไปด้วยตีห่วงกันไปจนถึงโรงเรียน หน้าห้องเรียนมีล้อรถจักรยานตั้งเป็นกองๆ พักเที่ยงก็เอามาเล่นแข่งกัน 

“การละเล่นพวกนี้ในกรุงเทพไม่มีให้เห็นแล้วครับ” ผมบอกลุงคมสัน  ก็อย่างที่ผมบอกผู้อ่านนั้นแหละครับเหมือนคนรักเก่าที่ถูกลืมใครๆก็อยากได้ของใหม่การละเล่นพวกนี้ต่อไปก็จะอยู่แค่ในหนังสือเท่านั้น 

ผมขอตัวไปงานวัดก่อนนะครับ ฝากบอกคนรักเก่าของผมด้วยว่า วันก่อนผมเห็นแฟนใหม่ของเธอในร้านไอติมกับใครสักคนที่หน้าตาไม่เหมือนเธอเลย จู๋จี๋กันน่าดู ถ้าหากวันไหนต้องการผ้าเช็ดหน้าเพื่อซับน้ำตาส่งที่อยู่มาผมจะส่งผ้านวมไปให้เพราะผ้าเช็ดหน้าคงเอาไม่อยู่ ถึงจะเลิกกันแล้วผมก็ยังเป็นคนมีน้ำใจอยู่เช่นเดิม แต่ผมนะไม่ใช่พ่อค้าของเก่า ผมไม่ซื้อคืนนะครับ ไปแล้วไปลับอย่ากลับมา  สาธุ